بحران وبلاگ نویسی

 بحران وبلاگ نویسی۱

تفکر مدرن برپایه ی  این سخن دکارت  است که  می اندیشم پس هستم  و این من اندیشیده جهان مدرن ما را شکل داد.اما این روزها ایمان آوردم که جامعه ی ما نه تنها جامعه ای مدرن نیست بلکه در درک عالمانه جهان سنتی خود نیز عاجز است و این مهم را با خواندن وبلاگ های دوستان شمالی دریافتم . در وب های موجود اگر به دقت بنگریم  نه تنها نبود یک بینش هستی شناسلنه کاملا مشهود است بلکه حتی نوعی لجام گسیختگی فکری و ادبی هم پیداست . ما همان قدر که هنوز به درک و دریافت درستی از مدرنتیه  دست نیافتیم به همان مقدار هم در استفاده درست از مدرنیزاسیون هم به خطا رفته ایم ما  هنوز به درک شایسته ای از  آپارتمان نشینی اتومبیل رانی گفت گوی تلفنی و ... در جامعه در حال گذار  خودمان نرسیدیم و طبیعی است که نتوانیم از این فضای مجازی که امکان فوق العاده ای برای ایجاد دیالوگ  ، مفاهمه  ودرک حضور دیگری است بهره مند شویم .

 چندگانگی متون دوستان وب نویس مازندرانی از یک ناهمگونی و نابسامانی رنج می برد این  نابسامانی ناشی از عدم شناخت موقعیت فرهنگی جامعه و عدم درک فردیت انسان مدرن است . ما برای چه می نویسیم ؟ برای چه شعرمی گوییم ؟برای چه  نقد می کنیم و این همه را در صفحات وب منتشر می کنیم ؟

ما در این حوزه نیاز ضروری به یک خانه تکانی ادبی داریم به راستی اگر از چند وبلاگ نویس شاعر و نویسنده مازندرانی که از انگشتان یک دست فراتر نمی رود بگذریم انبوه وبلاگ نویسان ما آیا جز به حفظ و ارتقای هرج و مرج نویسی کمک دیگری می کنند؟

بیاییم در این فضا به رواج فرهنگ کتابخوانی ، تقویت و انتشار اندیشه ها و نظریه ها ی ادبی ، نقد کتاب و نقد شعر بیندیشیم  تا به دریافت درستی از بودن و شدن  دست یابیم .