آفرینش ، حیات و رستاخیز در شعرهای پس از گندم

محمدرضا محمدی آملی

     
مجموعه شعر«پس از گندم» سروده منصور مومنی در کانون ادبیات ایران  نقد و بررسی شد.
به گزارش سامانه فرهنگخانه،جلسه نقد و بررسی مجموعه شعر«پس از گندم» با حضور شاعر ، محمدرضا محمدی آملی، علیرضا فرزانه و علی عبداللهی در کانون ادبیات ایران برگزار شد. 

منصور مومنی متولد سال ۱۳۴۸ شاعر است و دغدغه های شاعرانه دارد . از نمونه آثار وی  می توان  تک بیتی های بلوچی را با عنوان "صد لیکو" و مجموعه شعر" پس از گندم" را  نام برد.
 

ابتدای جلسه منصور مومنی نمونه اشعاری ازمجموعه «پس از گندم» را برای حضار قرائت کرد.
سپس محمد رضا محمدی آملی نویسنده کتاب های  آواز چگور و ترانه آبی زندگی  به عنوان منتقد به جایگاه رفت و به نقد و بررسی مجموعه پس از گندم پرداخت.
محمدی آملی  ابتدا در باره خلاقیت و شانس تاریخی سخنانی کوتاه گفت  و اظهار داشت: آن چیزی که شاعر را شاعر می کند تنها وجود خلاقیت نیست. خلاقیت یک بخشی از جهان شاعرانه است که می تواند

تجلی کند و عرضه شود. بسیاری از شاعرانی که در طول تاریخ شاعر شدند و ما آن ها را به عنوان شاعر می شناسیم از شانس تاریخی در کنار خلاقیت هنری بهره مند بودند . بنابر این من به شانس تاریخی در کنار خلاقیت معتقدم، به نظر من یک شاعر و یک اثر زمانی می تواند در طول تاریخ به منصه ظهور برسد که از خلاقیت و شانس تاریخی توامان  بهره مند باشد .
نویسنده آواز چگور گفت : منصور مومنی این شانس تاریخی را نداشته است . چون ارتباطی با جهان بیرون شاعرانه خود برقرار نکرده است. به همین دلیل آن شانس تاریخی را نیاورد تا نامش در صفحات روزنامه ها،وبلاگ ها، سایت ها و در میان افراد باشد. وی ادامه داد: به نظر شما اگر پروین اعتصامی این روزها بود  او را به عنوان شاعر قبول داشتیم؟ پروین مدیون یک شانس تاریخی است، در  عصری شعرش ظهور کرد که مردم آن دوره مشتاق بودند چنین شعرهایی را بشنوند.
محمدی آملی گفت: اشعار مومنی انتزاعی است، اما در مداری قابل تعریف و توصیف هستند.آن چیزی که در مجموعه پس از گندم وجود دارد و از نامش بر می آید به اعتقاد من زندگی و حیات است.تمام تلاش مومنی بر این است که یا جهان جدیدی کسب کند، یا جهان جدیدی کشف کند و یا جهان جدیدی خلق کند. در بعضی از شعرهایش واقعا به خلاقیتی می رسد که جهان جدیدی را برای خودش خلق می کند اما گاه جهان کسب شده  را برای ما توصیف می کند.
نویسنده ترانه آبی زندگی گفت : تمام شاعران به دنبال این هستند که جهان  جدیدی را به وجود آورند؛ چیزی که تا به حال وجود نداشته است. همیشه در صدد این هستند که آرمان ها،آرزوها و آمال خودشان را در صورت تازه ای عرضه کنند. این صورت تازه در واقع جهان جدیدی است با آرزوها ، آمال و نگاه های جدید. در مجموع شاعری موفق است که با تکیه بر خلاقیت در شعر هایش جهانی تازه  عرضه کند .
همچنین محمدی آملی بیان کرد: اشعار مومنی به لحاظ بن مایه های معنایی سه ویژگی دارد.
۱) آفرینش که دوره ماقبل حیات امروزی است
۲) حیات که به دوره «پس از گندم» و زندگی مربوط می شود.
۳) مرگ و رستاخیز

در اغلب اشعار منصور مومنی این سه مضمون با نگاهی پرسش گرایانه وجود دارد و این امر نشان دهنده نگاه هستی شناسانه شاعر به جهان پیرامونی است .  مومنی در بحث آفرینش،حیات و رستاخیز فضا سازی هایی را ایجاد می کند. در واقع چند فضا را در یک شعر او  می توان دید.

ادامه مطلب  و صدای مومنی را در سایت فرهنگخانه بخوانید و بشنوید 

 http://www.farhangkhane.ir/articleslist.html