مترجم:
اوج نویسندگی است, این مرثیه, که دریدا بر مزار آلتوسر در روز خاکسپاری او ارائه کرده است. و اوج اندوهی پیچیده است, پیچیدگی اندوهی که ضمن به بیان درآمدن تاریخ عصیان های یک قرن آشوبزده را نیز به شکلی حیرت-فزا مرور می کند. دریدا نویسنده ی بزرگی است و مرثیه های اش به راستی اوج و شدتِ فلسفی-ادبیِ بی همتایی دارند؛ مرثیه هایی که در آن ها هرگز زاویه ی انتقادی, دشواری کار نظری, و چالش های فکری بنیادین میدان را به نفع رقت احساسات و حس فقدان و تألم خالی نمی کنند. این مرثیه را چند سال پیش از روی ترجمه ی انگلیسی رابرت هاراوی به فارسی برگرداندم که در بخش اندیشه ی روزنامه ی "شرق" آن دوران منتشر شد.
...
فرزند زندهیاد بیژن نجدی از جمعآوری شعرهای ریتمیک وی برای کودکان و انتشار آنها در قالب یک مجموعه در آینده خبر داد.
یوحنا نجدی پسر این شاعر و نویسنده فقید گفت: پدرم شعرهای زیادی برای کودکان و نوجوانان سروده است و من یادم میآید که هر سال به مناسبت روز معلم، شعری میسرود و از مادرم که معلم کلاس اول دبستان بود، میخواست آن را برای دانشآموزانش بخواند و جالب آنکه بعضی از آنها هنوز هم این شعرها را از حفظ هستند.