کتاب «سه گلدان» اثر احمدرضا احمدی منتشر شد
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، کتاب "سه گلدان" احمدرضا احمدی را به تازگی منتشر و روانه بازار کتاب کرد.
به گزارش سامانه فرهنگخانه ، سه گلدان از مجموعه داستان‌های جنگ ایران و عراق است که نازلی تحویلی، تصویرگری آن را انجام داده است.
داستان این کتاب در باره سه گلدان لادن، نرگس و شمعدانی و سه خانواده است که با زبانی شاعرانه، قصه آن‌ها بیان شده است.
در
بخشی از قسمت دوم این کتاب آمده است: آن روز شنبه بود. فصل زمستان بود.
نام دخترک سودابه بود. پدر را از جبهه به بیمارستان آورده بودند. سودابه
از خانه برای پدر یک گلدان نرگس به بیمارستان آورده بود.
پدر همیه در
حال خواب بود. گاهی چشمان را باز می‌کرد و به سودابه لبخند می‌زد. سودابه
هر بعد از ظهر که از مدرسه می‌آمد، به ملاقات پدر می‌رفت.
آن روز یکشنبه بود. سودابه به ملاقات پدر رفت. پدر چشمان را گشود و به سودابه لبخند زد و باز به خواب رفت.
ادامه مطلب در سایت فرهنگخانه
www.farhangkhane.ir
شمس لنگرودی به جرم زنده بودن می میرد
مجموعه شعر "رسم کردن دستهای تو" ، " صبح آفتابی تان به خیرگرک برفی" و " می میرم به جرم آنکه هنوز زنده بودم" سروده شمس لنگرودی به زودی چاپ و منتشر می شوند
به گزارش سامانه فرهنگخانه شمس لنگرودی شاعر و پژوهشگر گفت:"رسم کردن دستهای تو"شامل ۵۸ شعر تغزلی است که طی دو سال اخیر سروده ام و کل مجموعه را به پاس سالها همدلی و مهربانی به فرزانه و الیانا همسر و دخترم تقدیم کرده‌ام.
وی افزود:مجموعه شعر "صبح آفتابی تان به خیر گرگ برفی" کتاب دیگری از من است که شعرهایی با بن‌مایه‌های طنز و اجتماعی را شامل میشود و این کتاب نیز در انتظار دریافت مجوز است.
این دو کتاب همچون اکثر آثار لنگرودی توسط انتشارات"آهنگ دیگر" به چاپ می رسند.
لنگرودی همچنین از انتشار یک مجموعه شعر در نمایشگاه کتاب تهران خبر داد و در این باره گفت: کتاب " می میرم به جرم آنکه هنوز زنده بودم" دربرگیرنده بیش از ۵۰ شعر تغزلی ـ فلسفی است که نشر چشمه در نمایشگاه کتاب عرضه می‌کند.
شاعر " ملاح خیابان‌ها" در پایان گفت: "لبخوانی های قزل آلای من" که شامل ۱۱۱ شعر کوتاه است در این هفته توسط انتشارات آهنگ دیگر به بازار کتاب عرضه شد.
این کتاب در شمارگان۳۳۰۰ نسخه با قیمت ۲۵۰۰ تومان در ۱۱۷ صفحه منتشر شده است.
منبع: www.farhangkhane.ir
جشن هولی جشن رنگهای هند
به نقل از سایت فرهنگخانه : جشن هولی در واقع همان نوروزاست که هر سال با آغاز فصل بهارفصل شروع دوباره حیات طبیعت با شوروشوقی وصف نشدنی و با حضور اقشار مختلف مردم ازهرمرمذهب وطایفه ونژاد,واز کوچک وبزرگ وپیروجوان وزن ومردبرگزار میشود.وبا توجه به رنگهای سحرآمیزموجوددرآن هیچ جشنی نمیتواند با آن برابری کند.
به عقیده ی مورخان این جشن قرن ها قبل از میلاد مسیح ابتدا توسط آریاییها در شرق وپس از آن به تدریج درسراسرهند مرسوم گشته است هولی در زبان هندی به معنای سوختن است وفلسفه این جشن در اصلپیروزی نیکی بر بدی است که در دو روز به نامهای هولی کوچک وهولی بزرگ برگزار میشود و سراسر هندوستان در این روز تعطیلرسمی است.این جشن تمام سرزمین پهناور هند را تحت الشعاع دارد و حتی معابدنیزبا مردم سهیم بوده وپس ازانجام عبادات وگذاشتن نشانه مجسمه ی کریشنا و رادا از گولال(پودرهای رنگی)برای استحمام مذهبی خدایان استفاده میکنند.
ادامه مطلب در سایت فرهنگخانه در لینک زیر
http://farhangkhane.ir/admin/chief/845-1388-12-11-07-11-11.html
افتتاح سایت فرهنگخانه
سایت فرهنگخانه ویژه فرهنگ ، هنر و ادبیات به آدرس www.farhangkhane.ir افتتاح شد.
می توانید آخرین خبرها ، گفت گو ها ، نقدهای فرهنگی ، هنری و ادبی ایران و همزبانان را در این سایت ببینید.
منوچهر نیستانی شاعر ناتمام
منوچهر نیستانی با آن چهره خندان و خجول و با آن عینک و کیف دستی چرمی قهوه ای اش هرگاه در جمع مهربانانه شاعران می آمد شعر تازه ای به همراه داشت. شاعری که با تکیه بر محتوا می خواست دل دوستانش را تسخیر کند. او جهان را روشن و شاد می خواست اما، جهان پاسخگوی آرمانهای انسانی اش نبود.
منوچهر نیستانی چهارم مرداد 1315 در کرمان زاده شد. آموزش ابتدایی را در کرمان به پایان برد و تحصیلات دبیرستان را در کرمان و سپس در دبیرستان دارالفنون تهران ادامه داد. نخستین شعرهای نیستانی در روزنامه های بیداری و هفت واد و اندیشه ی کرمان چاپ رسید.
نخستین دفتر شعر منوچهر نیستانی با نام جوانه در سال1333 منتشر شد. سال 1334 به دانشسرای عالی تهران رفت و دررشته زبان و ادبیات فارسی تحصیل کرد.
مجموعه شعر بعدی نیستانی در سال 1337 با عنوان خراب چاپ شد. در همان سال خارستان دیوان ادیب قاسمی کرمانی را با تصحیح و تحشیه منتشر کرد. مدتی نیستانی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مشغول به کار شد و اشعار و ترانه های برای کودکان رسید. سومین دفتر شعر نیستانی به سال 1350 با نام "دیروز، خط فاصله" منتشر شد. نیستانی علاوه بر شعرهای نیمایی غزلیات نوی زیبایی با مضامین اجتماعی سروده که بسیار خواندنی است. در اشعار نیستانی گونه هایی از طنز، شعر سیاسی، شعر اجتماعی و عاشقانه با نگاهی به طبیعت دیده می شود.
منوچهر نیستانی پنج شنبه 29 اسفند از میان رفت و به دیار باقی شتافت
در لینک زیر می توانید شعری از او را با صدای اسماعیل جنتی گوش کنید.
کتاب سازی ادبی؟!!
کتاب سازی ادبی مفهومی جدید است که همزمان با روی کار آمدن دنیای چاپ و انتشار رواج و گسترش یافته است. کتاب سازی معانی و مفاهیمی چندگانه دارد که گاه تشخیص درست از نادرست دشوار می نماید.کتاب سازی ادبی در سالیان اخیر با رواج صنعت چاپ، گسترش چشمگیری داشته است. تشخیص این که آن چه در این مجموعه در کنار هم گرد آمده آیا صرفاً هدفی جز کتاب سازی یا یک درآمد نداشته، کمی دشوار و ابهام آمیز است. آیا براستی هرآنچه به عنوان مجموعه ی شعر شاعران یا داستان ها یا مجموعه مقالات یا یادنامه ها و امثال آن ها چاپ می شوند زیر مجموعه کتاب سازی قرار می گیرند؟ در زمینه انتشار کتاب سازی چندین عامل برای تشخیص وجود دارند.
-اول هدف و انگیزه جمع آوری مطالب اعم از شعر، داستان، مقاله یا نقد
-دوم نحوه و معیار و ملاک انتخاب از میان انبوه نوشته و شعرها
- سوم افرادی که اقدام به جمع آوری و تدوین چنین آثاری می کنند.
اگر هدف و معیار مشخص جمع آوری کننده، ارزشمند و ارجمند باشد طبعا اطلاق نام کتاب سازی بر آن کتاب ناپسندیده است، زیرا ضرورت دارد که گاه بخصوص در عصر حاضر برای سهولت در دسترسی و عدم اتلاف زمان، فرضاً بهترین شعرها یا داستان های صد سال اخیر را به منظور در دسترس قرار دادن کتاب خوانان گرد هم آوریم.
"صادق رحمانی"،" انسیه موسویان" و " محمد سعید میرزایی" در این باب سخن می گویند.
اندکی باران، اندکی شعر
بیژن جلالی شاعر نازک اندیش، عابر هزار توی های شعر، او که آواز جانش، جان جهان است خم می شود و بر شعر بوسه می زند ، طعم شعر را دوست دارد، طعم شعر باران خورده را که به سوی او پرواز می کند.
بیژن جلالی در آبان ماه 1306 در خیابان پاریس تهران به دنیا آمد. خانواده پدری او در اصل تفرشی بودند.او از کودکی به شعر و جهان شاعرانه می اندیشید بی آنکه خود را غرق مطالعه دیوان شعرا کند جهان را شاعرانه می نگرد. پروانه ای کوچک دل نازکش را در رقص شعله آتش رها می کند و آن سوتر، مرغی شعرش را به منقار می بردآواز جان شاعر را.
شعر بیژن جلالی، شکل و ساختار ویژه ای دارد. مضمون در شعر او با ترکیب واژه ها و اصوات و عباراتی بیان می شود که مخاطب نازک اندیش شعرش با او پرواز می کند. موسیقی شعر چونان مه ی که از گندمزار عبور کند، ناشی از اصواتی است که شاعر در شعر خود از آن بهره می گیرد. گویی شعر او از ترکیب تعابیر، نازک خیالی، سادگی و اصوات، تولد یافته است. تعابیر، اصطلاحات فارسی، فضاهای ساده و صمیمی و بهره گرفتن از امکانات و ظرفیت های زبان فارسی، شعر او را برای مخاطب شعرش قابل فهم کرده است.
از بیژن جلالی دفتر شعرهایی چون روز ها ، دل ما و جهان، رنگ آب ها، آب و آفتاب، بازی نور، شعر سکوت و ... به جا مانده است.
بیژن جلالی جمعه 24 دی ماه 1378 در هفتاد و دو سالگی جهان را بدرود گفت.
شعری از بیژن جلالی با صدای اسماعیل جنتی در لینک زیر
انجمن های ادبی
شعرخوانی در محافل و مجالس، سنتی دیرینه در فرهنگ ایرانی- اسلامی است. شاید بتوان نخستین مجالس شعرخوانی را در بازار عکاظ عرب جستجو کرد که شاعران شعر خود را می خواندند و گروه دیگر به نقد و ارزیابی آن می پرداختند. این سنت از دیروز تا امروز برای ما باقی ماند. در این نوبت " بدالرضا کوهمال جهرمی"، "مریم اسلامی" و "روزبه فروتن پی" در این باره سخن می گویند.سنت شعرخوانی در محافل قدمتی به درازای تاریخ پیدایی شعر دارد. از آن زمان که شعر در سرزمین ما پیدا شد، شعرخوانی نیز پدید آمد و شاعران گروه گروه در مجامع و مجالس مختلف گرد هم آمدند و ضمن شعرخوانی به نقد و ارزیابی آن پرداختند. این سنت از گذشته تا امروز تداوم یافت و هر روز بر تعداد آن افزوده گردید. اما شکل برگزاری و حضور افراد و نحوه ی نقد و ارزیابی آن متفاوت بوده است. با این وصف آیا همه ی انجمن ها و محافل ادبی در رشد و پویایی هنر شاعرانه به یک میزان مؤثر بوده اند؟ و آیا به راستی انجمن های ادبی، انجمن های آموزشی اند یا انجمن های پژوهشی و یا هیچ کدام؟ و چه کسانی می توانند متولیان راستین انجمن های ادبی باشند؟ و در دنیای امروز که فضای الکترونیک بسیار پویاست آیا انجمن های ادبی اینترنتی می توانند جانشین درستی برای انجمن های ادبی دیروزین باشند؟ پاسخ به این سؤالات را در گفت و گوی ما با کارشناسان این برنامه خواهید شنید
http://www.iranseda.ir/FullItem/?g=588241
گلچین گیلانی ، شاعر ترانه و باران
نام گلچین گیلانی با باران گره خورده است، امروزیان روزهای بارانی دیروز خود را با نام گلچین گیلانی در کلاس های درس پیوند زدند. شاعری که به زلالی باران و به روشنی ترانه های آفتاب ساده ترین و دلنشین ترین شعرها را سرود و قلب های مشتاق جوانانی را تسخیر کرد که می خواستند جان و دلشان را با شعر معنا بخشد.
مجدالدین میر فخرایی معروف به گلچین گیلانی از نخستین شاعران نوگرای شعر فارسی امروز است که به سال 1288 شمسی در رشت به دنیا آمد. گلچین تحصیلات ابتدایی را در همان شهر رشت به پایان برد و در سال 1304 گواهینامه ششم ابتدایی گرفت و سپس تحصیلاتش را در اروپا ادامه داد. او در نوجوانی به دنیای شعر روی آورد و در همان سال اشعاری هم از او در روزنامه های رشت منتشر شد. گلچین در ابتدا شاعری سنت گرا بود که اشعاری در قالب های قصیده و قطعه می سرود. اما اندک اندک زمینه ها برای نوجویی و نوگرایی شاعر فراهم شد.
شعر باران آغاز این نوگرایی است که به دلیل سادگی زبان و بیان زبانزد خاص و عام شد. زنده یاد غلامحسین یوسفی درباره این شعر نوشته: شعر آغازی گویا و متناسب و جالب توجه دارد شروع با کلمه اصلی باران است و نمایش نوای مداوم آن بر بام خانه که چون ترانه ایی دلپذیر به گوش می رسد کوتاهی مصرع ها و هجاهای آن، ریتم ریزش باران را منعکس می کند.
در شعرهای گلچین ابهام و ایهامی نمی توان یافت همه چیز ساده و صمیمی و روان است به قولی در شعر های گلچین ما با شاعری مواجه ایم که به خاطره ها می پردازد و ابدیت و جاودانگی را از طریق اندیشیدن به مرگ در سطور شعرش به ما می نمایاند. از خوشی ها و کامرانی های گذشته یاد می کند و به لحظه های زودگذر حیات اهمیت می دهد .
زندگی گلچین گیلانی در 29 آذر 1351 در لندن به پایان رسید.
در لینک زیر میتوانید شعری از گلچین را گوش کنید
وضعیت شاعران در بحران امروز
بحران امری محتمل در هر پدیده ای است. این پدیده گاه در عرصه ی فرهنگ، اقتصاد، اجتماع و یا هنر بروز می کند. بحران معلول رفتارهای نابسامان و دگرگونه ای است که در یک نظام به وجود می آید.
در عرصه ی هنر گرچه ساختارشکنی و خروج از نرم های معمول زمان امری طبیعی است، اما گاه این خروج به منزله ی سقوط همه ی ارزش های تثبیت شده ی قبلی است. زمانی که هنرمند می خواهد فردیت تمام شده ی خود را در عرصه ی هنر به نمایش گذارد پایبند نشدن به اصول و هنجارهای معمول و مرسوم زمینه های بروز بحران را فراهم می کند.
در زمینه ی شعر امروز فارسی، بخصوص در دهه ی هفتاد این بحران به شکل کاملا مشخص هویداست. جمعی از شاعران جوان برای این که طرحی نو دراندازند، ناگزیر تعادل و تناسب نظام زیبایی شناختی شعر را به هم ریختند و ترکیبی جدید از آن عرضه کردند. این نظام جدید زیبایی شناختی گاه به گونه ای بود که هیچ نسبت مشخصی با مقوله ی هنر و زیبایی نداشت. از همین روست که جماعتی از شاعران و خوانندگان جدی شعر آن چه را که در دهه ی هفتاد و هشتاد در زبان فارسی به عنوان شعر عرضه گردیده را خارج از نرم زیبایی شناسی شعر می دانند و معتقدند که این جماعت به دلیل عدم ارتباط با گذشته ی فرهنگی و اطلاع نداشتن از مبانی زیبایی شناسی شعر، محصولی را که به نام هنر شاعرانه عرضه کرده اند فاقد زیبایی است و از عرصه ی شعر خارج است. اما گروه دیگر بر این باورند که شاعران جوان دهه ی هفتاد و هشتاد به دلیل زیر و رو کردن نظام های سنتی زیبایی شناسی طبعا آن چه عرضه کرده اند غریب و غیر قابل فهم به نظر می رسد. به هر صورت در شرایط کنونی شعر ما با بحران مخاطب روبروست. بحرانی که روز به روز فاصله ی خواننده با شعر را بیشتر می کند.
در لینک زیر گفتگوهایی را می شنوید با آرش شفاعی/علی دهباشی/بهروز یاسمی